Challes bakken

Een tafel twee lege stoelen. Een snelle observatie toont mij dat mevrouw niet aan tafel zit. Mevrouw is de laatste tijd wel vaker afwezig in de huiskamer van het verzorgingshuis. Ik moet eerlijk zeggen dat mensen die op hun kamer blijven niet altijd goed bediend worden door ons welzijnsteam, die toch meer gefocused is op degene die hun gezicht laten zien in de gemeenschappelijke woon – of algemene ruimten. Maar is een bewoner eenmaal in ons vizier dan blijven wij ook bij afwezigheid contact met de bewoners blijven houden en zoeken we ze op om ze alsnog te vragen om mee te komen en iets te gaan doen. In deze categorie valt mevrouw en ik begeef mij naar haar kamer. 

Op mijn kloppen komt geen gehoor en ik maak de deur open. Mevrouw ligt op bed, de ogen open. Mevrouw was vandaag nog niet van haar kamer af. Een papieren bordje- wegwerp plastic wordt niet meer gebruikt- naast haar op het rijdende nachtkastje. De resten van een ontbijt wachten op dit bordje om weg te worden gegooid. Mevrouw gebaart mij naar haar handen als ik haar met gebaar en woord vraag naar de activiteit van het challes bakken te komen. Mevrouw spreekt geen Nederlands.

Na haar handen verwijst ze naar haar borst. De linkerkant alsof ze last heeft van haar hart. Ik negeer het een beetje en blijf wat aandringen erop vertrouwen dat er geen acute problemen zijn. Uiteindelijk komt mevrouw uit haar bed en komt ze achter haar rollator te staan. Tevergeefs wijs ik haar op de optie van een rolstoel. Die verwerpt ze stelling. We lopen de ruim zestig meter aan gang langzaam met tussenstops, waarbij mevrouw telkens even uitrust.  

Bewegen is een speerpunt in de activiteiten en haar keuze voor een rollator heeft ongetwijfeld een voordeel. 

Als we aankomen in de huiskamer zijn twee vrijwilligsters al bezig om met bewoners slangen van het deeg te maken en drie hiervan- elke honderd gram- tot een brood te vlechten. Bij de tafel doe ik mevrouw twee blauwe wegwerp plastic handschoenen aan. Mevrouw rolt zelfstandig de drie aan haar gegeven hoopjes deeg en ook vlechten doet ze bijna helemaal zelfstandig. Mevrouw geniet zichtbaar van de activiteit. Ze is een van de vrouwen aan de tafel die enthousiast deel uitmaakt van een groep die haar verbinding vindt in het samen creeren van gevlochten broden, de challes.  

Mevrouw tikt me op een gegeven moment aan en wijst naar de bakplaat. In totaal maken we op deze ochtend zeven van deze platen met op elke vier challes. Ook op de door mevrouw aangewezen bakplaat liggen vier challes. Ze zijn nog niet besmeerd met ei en daarna besprenkeld met maanzaad of sesam. Ze wijst naar de tweede challe van rechts. Ze lacht, haar gezicht glanst en haar ogen schitteren. Op de vraag of die van haar is knikt ze. 

© Amiad Ilsar