De krant
Verandering. Verandering van keuze, verandering van condities en veranderingen van hoe volgen wij het nieuws Het leven in tegenwicht van de stagnatie, de constante stroom van veranderingen. Veranderingen die plaatsvinden als de mens verouderd. Zeker met de technologische veranderingen van de afgelopen deccenia’s.
Veranderingen die met het met het verstrijken met de mens meebewegen, maar niet altijd door de ander worden opgemerkt.
Ook ik verander. Rond mijn puberteit werd mijn beeld op de omgeving groter. Ik kreeg interesse in de gebeurtenissen die in de wereld plaatsvonden en pakte de dagelijkse avondkrant, die ik voor mij op de grond openvouwde. Het formaat krant was in die tijd nog zo groot dat kleine kinderhanden geen grip op het bedrukte papier hadden. Onze hond had ook interesse in het papier en wel om zijn lichaam op neer te vleien. Een partij voor de dieren was er toen nog niet dus ik jaagde hem onbestraft van het dagelijkse nieuws.
Het dagelijkse nieuws waar ik oog voor had werd vooral gevormd door ongevallen, moorden en overvallen, die in die jaren nog een populaire manier van bijverdienste waren. De hang naar nieuws bleef onveranderd en is tot heden bij mij gebleven. Een krant die je nog in de bus krijgt, daar staat eigenlijk alleen nog maar oud nieuws in wat je allang hebt gelezen via het internet. De dagelijkse krant is voor velen van formaat veranderd geen krant meer van papier die je in je handen houdt, maar een verlicht rechthoekig scherm dat mij voorziet van het dagelijkse nieuws. Nieuws wat voor mij niets meer met sensatie heeft te maken.
De meest gelezen krant van Nederland wordt door mij dan ook het minst gelezen. Echter bij de ouderen in het verzorgingshuis en verpleeghuis is hij populair. Zo ook bij de honderdjarige mevrouw die ik vandaag in haar kamer voor het ontbijt kom ophalen.
Mevrouw leeft honderd jaar. Stel dat zij als puber deze krant las en rond ongeveer 1930 de krant van haar ouders kon ontfutselen, dan is zij heel wat jaren bekend met deze krant. Jaren las zij haar krant, totdat de ouderdom haar vermogen zo heeft aangetast dat lezen echt niet meer gaat. Maar een abonnement behield ze en niemand nam de moeite dit te veranderen. De krant is samen met de papieren bankafschriften het meest bezorgde papier in dit huis.
Een zorgzame verzorgster heeft dit alles niet door. ‘Hier is haar krant’, roept zij mij na, als ik met mevrouw de kamer uitrij. Ik vouw de gebeurtenissen van die woensdag op en stop deze naast haar in de rolstoel. Later die dag lees ik wat nieuws voor uit ‘haar krant’, hoewel ik betwijfel of de door mij gemaakte keuze enige verandering bracht in de stilgevallen wereld van deze mevrouw.
©Amiad Ilsar
Hamesjek 