Net als verleden jaar zijn er weer een groep Belgische verpleegkundige op bezoek, om een indruk te krijgen hoe hier in Nederland de zorg geregeld is. De groep krijgt voordat ze het huis ingaan een inleiding in het restaurant. Het restaurant waar ik voor ruim een uur geleden nog eten aan de cliënten heb uitgedeeld. Schnitzel, bloemkool, puree, een bakje salade en een plastic bakje met appelmoes. Een 1 persoonsportie van honderd gram, zo uit de fabriek. Met en zonder toegevoegde suiker. Nu de suikerprijs een recordhoogte heeft bereikt is het misschien de gelegenheid om over te gaan op de ongesuikerde variant. Deze ongesuikerde variant heeft een pakkende tekst. “0% suiker toegevoegd”. Het witte bakje heeft een deksel met de veelbelovende tekst, “appelmoes fresh 4you”.
Appelmoes een kenmerkend Belgisch en Nederlands gerecht, mede omdat hier al eeuwenlang appels werden gekweekt. De appelmoes werd dan gemaakt van de appels die wat beurs waren of plekken hadden.
Het onderwerp appelmoes is hier in het verzorgingshuis actueel. De plastic bakjes zijn bij menigeen in of op de rollator te vinden. Het is na etenstijd en ik ontmoet mevrouw die haar rollator voortduwt op de tweede verdieping ik heb hier net een client vanuit het restaurant teruggebracht.
Ik volg mevrouw haar kamer in. Licht gebogen ze draagt een zwart witte trui en een trainingsbroek met slippers, haar voeten gehuld in dikke sokken. Aan de rechterkant van de kamer achter de deur, een aanrecht wat kastjes en een koelkast. Mevrouw opent de koelkast. Er staat niet veel in. Wat opvalt is een plastic bakje. In dat plastic bakje, nog meer bakjes, ik tel er in de gauwigheid twaalf. Ze haalt alles uit de koele ruimte. De appelmoes hoeft helemaal niet in de koelkast te worden bewaard. Op de deksel staat in kleine letters, – die ik nu weer kan lezen, nu ik nieuwe aangepaste brillenglazen heb – koel en droog bewaren.
Waarom zou de appelmoes worden bewaard? Wat is de reden dat er overal appelmoes naar kamers wordt meegenomen? In deze speurtocht kom ik terecht bij een tafel waar nog twee dames zitten. Behalve de borden met wat etensresten van de lunch staan er nog twee bakjes appelmoes op de tafel. Mevrouw links van mij heeft een gesloten bakje. Mevrouw rechts heeft een aangebroken bakje. Maar de deksel zit er half op. Ik denk dat het leeg is. Als ik het bakje nader inspecteer zie ik er maar een kleine rest appelmoes. Mevrouw beweert echter dat ze maar een beetje heeft gegeten. Een beetje? Ze heeft een beetje gegeten, omdat de porties zo groot zijn. De 100 gram voor een persoon. Een ouder persoon is hier geen standaard persoon en heeft misschien baat bij iets minder appelmoes.
De tweede rede die ze opgeeft voor het feit dat ze een kleine hoeveelheid appelmoes eet is dat ze vindt dat de appelmoes koud is. ‘Hij komt uit de koeling’, zegt ze. De houdbare appelmoes ook hierbeneden in de keuken van het restaurant in de koeling? Ja. Het klopt. Wegens plaatsgebrek worden de dozen appelmoes in de koeling opgeslagen wordt mij uitgelegd.
Mevrouw die links zit neemt haar ongeopende appelmoes naar boven.
“Voor vanavond”, zegt ze.
Hopelijk herinnert ze zich dan nog van de aanwezigheid van de appelmoes.
Hamesjek 