Het was toeval, alhoewel dat niet bestaat. De keer dat ik de gehele tekst op facebook zette in plaats alleen een link naar mijn blog. Mijn blog bevat de verhalen over mijn ontmoetingen met de clienten. Meest mensen in de leeftijdscategorie van tachtig plus. Met deze toevallige actie verscheen mijn tekst ruim 11.000 kilometer hier vandaan op het scherm van een smartphone. Geen nieuw model, een oude telefoon die mijn vrouw bijna drie jaar geleden naar Buenos Aires heeft gebracht. Omdat de telefoon gekoppeld was aan mijn facebookpagina is ook nu nog de tekst van mijn wekelijkse relaas te lezen. De techniek staat voor niets.
Met het kopieeren van de tekst naar deze pagina kreeg ik ineens veel meer lezers. Een van deze groep lezers is een bijzondere man. Hij kan nu op facebook lezen wat voor gebeurtenissen er zoal verspreid over de vier verdiepingen van het verzorging en verpleeghuis plaatsvinden.
De man is getrouwd en heeft een vrouw die opgenomen is in een verpleeghuis. Een vrouw die- zittend in een rolstoel – nog maar heel weinig middelen heeft om te communiceren en nog maar een fractie is van wat ze ooit was. Hij is fysiek niet meer in staat haar elke week laat staan elke dag te bezoeken. De moeizame communicatie, het gemis van een taal, ervaar ik ook in het contact met de man. Mijn schoonvader.
Jij spreekt Spaans, Jiddisch en een klein beetje Ivriet. Ik herinner mij de ontmoetingen tijdens twee vakanties- de eerste ongeveer 13 jaar geleden. Ik herinner mij de ritjes in de auto door Buenos Aires, hoe jij ons door Buenos Aires meenam, met de klanken van de Joodse radiozender chai, wat leven betekent.
Een leven van jou en die van mij verbonden, door de relatie die ik kreeg met je dochter. Je dochter Chana. Haar moeder jouw vrouw draagt de naam Sara en in de auto Jiddische muziek. Ik hoef niet te vertellen dat het Jodendom een belangrijke rol speelt in jullie leven.
Het Joods zijn vertaald zich bij je niet op een religieuze manier. Het is een levensstijl. Het vertaalt zich in de gerechten, de muziek, de taal, wat voor mij heel herkenbaar en vertrouwd is. Maar het is tegelijkertijd allemaal zo ver, zo onbereikbaar, door de afstand en taalbarriere.
Echter door de ontwikkeling van de nieuwe technieken kunnen we soms beeldbellen en ook gewoon bellen via het internet wat vele euro’s gesprekkosten scheelt. Jij hebt het de nieuwe technieken ondanks je leeftijd van bijna negentig geleerd.
Je beheerst behalve de nieuwste technieken ook de oude technieken. Je schrijft in een sierlijk handschrift en maakt leuke tekeningen.
Je kunt met de teksten- die op een of andere manier door de techniek automatisch vertaald zijn- een kleine- inkijk krijgen van mijn gevoelsleven, van wie ik ben. Dat maakt mij blij. Heel blij. Je bent een sterke man, die ook corona heeft overwonnen, dus Ik hoop dat je nog vele jaren kunt genieten van mijn wekelijkse woorden.
© Amiad Ilsar.
Hamesjek 