Tassen
Elke vrouw heeft haar eigen tas. Nooit eerder in mijn leven was mij het zo duidelijk dat de meeste vrouwen en een tas een onafscheidelijk duo vormen. Tassen hebben een functie. Het zijn gebruiksvoorwerpen, die ons van nut zijn in het met ons meedragen van voorwerpen. Echter uit ervaring kunnen de tassen ook informatie verstrekken over de eigenaar.
In mijn persoonlijke herinneringen heb ik geen duidelijk beeld van mijn moeder, oma’s en anderen vrouwelijke familieleden met een tas. Ik heb geen idee of de relatie tas en vrouw ook bij hen bestond. Het was hooguit een boodschappentas en een oma die retroactief kan koppelen. Ik vind het opmerkelijk dat ik juist de polstasjes met de autopapieren herinner, die zowel door mijn opa als mijn vader werden gedragen. Is de voorliefde voor een bepaald soort tas genetisch?
Voor mijzelf was het vooral de praktijk, die mij bewust maakte van het gebruik van tassen en hun nut. Het waren vooral schooltassen, die een rol speelde in mijn leven. De eerste kreeg ik toen ik naar de middelbare school ging. Een leren bruine tas. Je sloot ze meestal door een lipje met een metalen uitsparing in een opening te klikken. Daarna was het mogelijk om met riempjes de flap van de tas goed te sluiten. De met schoolboeken tas, was vaak loodzwaar en deden geen goed aan mijn lichaam.
Later in mijn schooltijd volgde een rugtas. Met een rugtas behoorde je rechtop te lopen en daarbij zou de schade aan het lichaam beperkter zijn. Na de periode van de rugtassen volgde nog een periode van aktetassen Hoe stoer was het met een koffertje te lopen die alleen maar open klikte door een geheime code. In de huidige tijd is de rugtas weer helemaal terug. Met een rugtas naar het werk en een rugtas voor de handbagage tijdens een vakantie.
Ouderen met een rugtas, dat is in de wereld van het verzorgingshuis niet gebruikelijk. Een rugtas staat voor een sportieve geest. Wat in dit geval klopt. Mevrouw is vroeger gymlerares geweest. De meeste bewoonsters lopen met een leren handtas in verschillende maten op of in hun rollator of ze hebben de tas naast zich in de rolstoel. Tassen kun je ook aan de rolstoel hangen. Vele variaties zijn mogelijk. In de ontmoetingen met de bewoonsters word ik regelmatig gevraagd om een tas te zoeken of een tas aan te reiken.
Tassen met verschillende inhoud. Een tas is een ideale plek om fruit, servetten, lege plastic bakjes, suikerzakjes, melkcupjes, koekjes, sigaretten, sleutels, lippenstift en de strippenkaart waar activiteiten mee kunnen worden betaald in op te bergen. Soms puilen de tassen uit en zijn ze zo zwaar dat het een hele last lijkt. Soms is het een leeg gebruiksvoorwerp dat zijn functie alleen nog maar in de gedachte van de gebruiker vervult.
Meestal zijn het oude versleten tassen. De vrouw met de bijzondere rugtas valt in deze categorie. De rechterband waarmee de tas op de rug kan worden gehouden is inmiddels gebroken en het is dus niet meer mogelijk de tas te gebruiken als rugtas.
Een versleten tas, een getuige van een verdwenen bloeiend verleden. Hier in huis zie je bijna geen nieuwe tassen. Het is vaak de mate van helderheid van de bezitter die je herkent in de conditie van de tas.
Net als ik klaar ben met de gedachten over de tas en zijn bezitter, word ik door een bewoonster geroepen. Ze is haar witte tas kwijt. Vanuit de binnentuin, waar ik word aangesproken zie ik op de tafel in de eetzaal een wit papieren tasje staan. Een tas van nu. Een moderne tas, een tas, die meer dan alles ons consumptie gedrag symboliseert. Een tijdelijke soms eenmalig te gebruiken tas. Als ik de tas aan de regelmatige eigenaresse terug geef zie ik dat volgens de tekst, dat deze tas door een chocolaterie is verstrekt. Mevrouw houdt van chocola zo blijkt.
© Amiad Ilsar
Hamesjek 